Podczas gdy powiększanie piersi implantami jest uważane za bezpieczną procedurę, procedura może nadal stwarzać kilka zagrożeń. Wśród możliwych powikłań są krwiaki (zbiory krwi w pobliżu miejsca operacji), siniaki i ból. Krwiaki mogą powstać podczas każdego rodzaju urazu piersi. Jeśli krwiak jest duży, może wymagać drenażu chirurgicznego i interwencji lekarskiej. Jeśli nie są leczone, krwiaki mogą uszkodzić funkcję piersi.
BII
Powiększanie piersi za pomocą implantów jest stosunkowo bezpieczną procedurą, ale ma również ryzyko. Zabieg może prowadzić do powikłań, w tym raka piersi. Implanty piersi mają żywotność około dziesięciu do piętnastu lat, po czym należy je wymienić. Ponadto, implanty piersi mogą pęknąć, co oznacza, że implant zostanie usunięty lub wchłonięty przez organizm. Pęknięty implant może również spowodować, że pierś będzie wydawała się mniejsza niż jej przeciwległa strona.
Pomimo ryzyka, kobiety powinny porozmawiać ze swoim chirurgiem o wszelkich potencjalnych zagrożeniach przed poddaniem się operacji. Ryzyko to może obejmować alergie lub choroby autoimmunologiczne. Kobiety z tymi warunkami mogą chcieć rozważyć inną opcję, taką jak rekonstrukcja autologiczna. Jeśli wszystko inne zawiedzie, mogą szukać opieki medycznej u doświadczonego chirurga plastycznego z certyfikatem board-certified.
Chociaż implanty piersi nie stanowią poważnego zagrożenia, niektóre kobiety odczuwają ból. W rzadkich przypadkach w miejscu umieszczenia implantu może pojawić się tkanka bliznowata. Może to spowodować nierówny kształt lub powstanie guzka. U większości pacjentek jest to niezauważalne. Ponadto niektóre pacjentki mogą odczuwać fałdy lub falowanie implantów, gdy pochylają się do przodu.
Istnieją dwa powszechne sposoby usuwania implantów piersi: otwarte nacięcie w pobliżu pępka oraz sterylny implant solny. Ta druga opcja może skutkować blizną na ramieniu. Blizna ta jest jednak znacznie mniejsza niż w przypadku pierwszej opcji i nie stwarza ryzyka wystąpienia seromy.
Skurcz kapsularny
Skurcz kapsularny po powiększeniu piersi może być trudny do leczenia. Na szczęście opracowywane są nowe techniki chirurgiczne, które pomagają zmniejszyć ryzyko wystąpienia skurczu kapsularnego. Jedna z nich polega na zastosowaniu warstwy tłuszczu do wypełnienia kapsuły piersi. Wykazano, że proces ten zmiękcza kapsułę i zwiększa naczynia krwionośne wokół implantu. Chociaż jest to wciąż w fazie eksperymentalnej, wczesne wskaźniki sukcesu sugerują, że procedura ta może zmniejszyć odsetek skurczów kapsularnych.
Skurcz kapsularny rozwija się, gdy bliznowata kapsuła tkankowa, która tworzy się wokół implantu, zaczyna się nieprawidłowo kurczyć. Może to powodować problemy estetyczne i ból w piersi. Około jedna na sześć kobiet, które poddają się operacji powiększenia piersi doświadcza tego stanu. Zwykle występuje on w początkowym okresie gojenia. Około 75 procent przypadków występuje w ciągu dwóch lat po operacji. Może jednak wystąpić nawet do kilku lat po zabiegu.
Grubość torebki jest również ważnym czynnikiem określającym ryzyko wystąpienia capsular contracture. Grubość torebki może się różnić wśród kobiet, ale średnia wynosi około 1,5 mm. Gdy kapsułka jest zbyt gruba, może to skutkować stwardnieniem tkanki piersi i może powodować ból.
Pacjentki z tym schorzeniem nie powinny robić nic, co sprzyjałoby rozwojowi przykurczu kapsularnego. Zamiast tego powinny omówić potencjalne sposoby leczenia ze swoimi chirurgami i poprosić ich o radę. Chociaż żadne leczenie nie zostało zatwierdzone przez FDA, chirurdzy i pacjentki mogą współpracować, aby zapewnić, że tkanka piersi nie stanie się sztywna wokół implantu. Ponadto, pacjentki powinny upewnić się, że opróżniają swoje dreny chirurgiczne zgodnie z harmonogramem. Pomoże to zapobiec tworzeniu się krwiaków.
Uszkodzenie nerwu
Uszkodzenie nerwu może być efektem ubocznym operacji powiększania piersi. Różne podejścia do umieszczenia implantów, zastosowanie przeszczepów tłuszczu i obkurczenie torebki mogą powodować uszkodzenia nerwów. Ponadto niektóre procedury mogą powodować promieniowanie pooperacyjne i blizny, które mogą uszkodzić nerw. Na szczęście istnieje sposób, aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia nerwów po zabiegu powiększania piersi.
Uszkodzenie nerwu po powiększeniu piersi za pomocą implantów może być trudne do wykrycia. Na szczęście istnieje kilka prostych kroków, które należy podjąć po operacji, aby chronić nerw. Pierwszym z nich jest wykonanie delikatnego masażu, aby uniknąć zasinienia. Należy jednak unikać zbyt mocnego ściskania, ponieważ może to spowodować dodatkowe zasinienie tkanki piersi lub pęknięcie implantu. Innym środkiem ostrożności jest przyjmowanie suplementów zawierających witaminy z grupy B, które mogą pomóc w leczeniu uszkodzeń nerwów po powiększeniu piersi za pomocą implantów.
W kilku badaniach zbadano potencjalne ryzyko uszkodzenia nerwów po powiększeniu piersi za pomocą implantów. Ducic I, Zakaria HM, Felder JM i Fantus S przyjrzeli się urazom nerwów, które mogą wystąpić podczas estetycznej operacji piersi. W innych badaniach badano czynniki, które przyczyniają się do powstawania bólu pooperacyjnego po powiększeniu piersi z użyciem implantów.
Uszkodzenie nerwów po powiększeniu piersi z użyciem implantów jest rzadkie, ale u niektórych pacjentek występuje przejściowe odrętwienie. Większość pacjentek odzyskuje czucie w ciągu kilku miesięcy. Jednak niewielki odsetek kobiet zgłasza trwałe zdrętwienie.
Ból stawów i mięśni
Podczas rekonwalescencji po zabiegu powiększenia piersi prawdopodobnie wystąpi obrzęk, zasinienie i ból. W zależności od wybranej procedury będzie to trwało kilka dni lub nawet tygodni. Mogą pojawić się również blizny, które z czasem zanikają. Chirurg prawdopodobnie przepisze Ci leki przeciwbólowe, które pomogą Ci w okresie rekonwalescencji. Ważne jest również, aby przestrzegać jego zaleceń dotyczących powrotu do normalnej aktywności. Pacjenci wykonujący mniej wymagające fizycznie zawody mogą zazwyczaj wrócić do pracy w ciągu zaledwie dwóch tygodni. Jednak przez kilka tygodni pacjenci muszą unikać energicznej aktywności fizycznej.
Przyczyny bólu stawów i mięśni po powiększeniu piersi implantami są różne, ale niektóre kobiety doświadczają tych objawów bezpośrednio po powiększeniu piersi. Inne mogą odczuwać dyskomfort kilka miesięcy lub nawet lat później. Niektóre kobiety mogą również doświadczyć osłabienia układu odpornościowego, co sprawia, że wspólne choroby łatwiej złapać i pogorszyć. Należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem, aby dowiedzieć się, czy masz któryś z tych objawów. Jeśli ból utrzymuje się nawet po operacji, być może będziesz chciała rozważyć usunięcie implantów.
Innym efektem ubocznym powiększania piersi za pomocą implantów jest rozwój capsular contracture, czyli zaciśnięcie tkanki piersi wokół implantu. Może on wystąpić w każdym momencie po zabiegu, ale ważne jest, aby jak najszybciej poinformować o tym chirurga, który podejmie działania mające na celu zminimalizowanie odczuwanego bólu.
Problemy żołądkowo-jelitowe
Po powiększeniu piersi implantami mogą wystąpić problemy żołądkowo-jelitowe. Stan ten może być spowodowany przez same implanty lub przez leżący u podstaw problem zdrowotny. Pacjentki powinny skonsultować się z lekarzem w celu ustalenia najlepszego sposobu leczenia. Najczęstszymi powikłaniami po powiększeniu piersi są infekcje i skurcz kapsularny. Ten ostatni problem pojawia się, gdy wokół miękkiego implantu tworzy się tkanka bliznowata. Może ona ściskać implant, powodując, że wygląda on na twardy. Dostępne są zabiegi chirurgiczne mające na celu usunięcie blizny i zastąpienie jej nowym implantem.
Pielęgnacja rany pooperacyjnej ma kluczowe znaczenie dla zapobiegania bólowi i powikłaniom. Noszenie biustonosza pooperacyjnego pomaga zmniejszyć ból i zapewnia przyleganie piersi do nowego kształtu. Przez pierwszy tydzień pacjentki powinny unikać intensywnego ruchu. Ważne jest, aby spędzić jak najwięcej czasu na odpoczynku. Ważne jest również, aby często czyścić bandaże. Należy usunąć wszelkie bandaże, które stają się krwawe i zastąpić je świeżymi. Pomoże to zapobiec zakażeniom.
Po powiększeniu piersi za pomocą implantów, u kobiet mogą wystąpić objawy żołądkowo-jelitowe. Mogą one wystąpić w dowolnym momencie po operacji, choć niektóre kobiety mogą mieć problemy od razu. Inne mogą odczuwać te objawy miesiące lub lata po operacji. W przypadku wystąpienia tych objawów, kobiety powinny skonsultować się ze swoim lekarzem pierwszego kontaktu i dr Brooksem w celu wykluczenia innych chorób i określenia możliwości leczenia. Jeśli objawy utrzymują się, kobiety mogą rozważyć usunięcie implantów.
Mikrozwapnienia
Jeśli miałaś powiększanie piersi implantami i wystąpiły u Ciebie mikrozwapnienia, nie powinnaś być zaniepokojona. Złogi te nie są rakowe, ale mogą być przedrakowe i mogą wymagać chirurgicznego usunięcia. Należy również zwracać uwagę na wygląd tych zwapnień i zgłosić się do lekarza, jeśli się zmieniają.
Zwapnienie to nagromadzenie soli wapnia na tkance piersi. Występuje bardzo często i jest zazwyczaj nieszkodliwe. Na mammogramie pojawiają się jako białe kropki lub kreski. Mikrozwapnienia nie są rakowe, ale nie są normalne. Mogą być spowodowane przez infekcje piersi lub operację piersi.
Lekarz może użyć mammogramu lub badania ultradźwiękowego, aby zidentyfikować zwapnienia. Może również wykonać biopsję. W tym zabiegu pobiera się małą próbkę tkanki i wysyła do laboratorium w celu zbadania. W niektórych przypadkach można pobrać wiele próbek w tym samym czasie.
Mikrozwapnienia po powiększeniu piersi implantami to długotrwała reakcja zapalna, która zwykle dotyka przedniej powierzchni implantów piersi. Złogi te mogą nie być nowotworowe, ale mogą być związane z obecnością komórek nowotworowych w otaczających tkankach. Złogi te mogą być trudne do wykrycia na mammogramach, ale analiza pierwiastkowa może pomóc w określeniu ich składu chemicznego i znaczenia klinicznego. W większości przypadków wapń skompleksowany z fosforanem trójzasadowym jest głównym składnikiem złogów zwapnień na silikonowych implantach piersi.
Pacjentki, u których wystąpiły mikrozwapnienia po powiększeniu piersi implantami, powinny poddawać się regularnym badaniom mammograficznym w celu oceny ich pod kątem obecności nowotworu i innych powikłań. Jeśli masa jest wyczuwalna palpacyjnie, do rozpoznania schorzenia może być konieczna biopsja.
Podobne tematy
